Pigritia

Lenistwo

Stałem na wzniesieniu

Spoglądając w dół

Na puste ciała

W ich piersiach

Wydrążone dziury

Ociekające czerwienią

Wyrwali własne serca

Ich bicie

Potrzeba troski

Wprawiała w szał

Leżące na dnie

Puste zwłoki

Niechęć

Brudne ciała

Kąpane we własnych odpadach

Kiedy do nich podchodzę

Słyszę szepty

Myślą, że są

Złotymi kamieniami

Zagubione dusze

Niosą je na ramionach

Polerując

Bo ich słowa

Przeszyły im uszy

Odłamkami pysznej powłoki

Bezmyślne, puste, pomalowane

Kawałki kamieni