Ai

Ai

(na zamówienie Angeliki)

Gdzie jesteś?

Wciąż słyszę twój głos

Dlaczego mnie zostawiłeś?

Ile razy jeszcze mam krzyczeć

Nie mogę cie dosięgnąć

Przecież obiecałam cie chronić

Chcem się rzucić z wieżowca bólu

Ale to zbyt żałosne zbyt nieszczęśliwe

Zimne już łzy spływają mi po policzkach

Nie potrafię powtórzyć ciepła twojej dłoni

Moja dusza stała się pusta

Ciągle słyszę twój krzyk

Widzę twoją twarz skąpaną resztkami życia

Wciąż słyszę ten dźwięk

Melodie konającego człowieka

Wróć do mnie

Chce cię znów usłyszeć

Wciąż wołam twoje imię

Będę wciąż czekać

Aż do końca moich dni

Dlaczego dałeś się dotknąć mrokowi?

Ciemności wiecznego miasta

Tej złudnej przyjemności

Straciłam cię

Przez moją bezczynność

Bo nie potrafiłam cię ochronić

Kiedy się obudzisz

Mnie już nie będzie

Zostaną tylko niewyschnięte łzy

Posmak dawnych dni

Zanim wchłonęła cię ciemność

Nie potrafię patrzeć na twe cierpienie

Związałeś duszę cierniami

Moja stała się wyblakła

A twoją pochłonęła ciemność tego świata

Wciąż będę wołać twoje imię

Aż powrócisz

http://www.youtube.com/watch?v=pnqCwTyzWpg

Tekst

Dziękuje wszystkim za komentarze

 

 

 

The Gazette-Nakigahara

 

,,Kolory wiosny...
Można oszaleć od ich mnogości
Gdybym tylko mógł zapomnieć...
Kogoś może zasmucić oglądanie piękna rozpadu
Ktoś inny roześmieje się twierdząc, że to samotność
Kolory wiosny rozkwitły po raz trzeci
Powoli wstrzymując mój oddech
Pływam w brudzie
Nie jest przyjemnie przewidywać utonięcie
Poprzez dotyk emocji
Lepiej mocno stłumić rzeczywistość
Będę tkwić w swoich własnych ranach
Razem z twoim imieniem

Zgniłe łodygi kołyszą się na powierzchni wody
Życie toczy się dalej swoim chorym rytmem
Uważnie nasłuchuję jakiegokolwiek odgłosu
Zwariuję zupełnie?
Wszystko zamyka się w płytkim, brudnym oceanie słów tabu
Tak długo, jak potrafisz popełnić błąd, staje się czystszy

Żegnaj, zginę w niezgłębionej ciemności
Żegnaj, to już koniec

Łzy
Deszcz lamentu
Gdy patrzę w oczy nicości, schną
Elementarne słowa bledną
Łzy
Gdy wyschną, cisza mnie zabije
Pod koniec wędrówki z cieniami, zwariuję zupełnie

Zgniłe łodygi kołyszą się na powierzchni wody
Życie toczy się dalej swoim chorym rytmem
Rzucam się w stronę pierwszego skrzypnięcia
Przesłyszałem się?

Żegnaj, zginę w niezgłębionej ciemności
Żegnaj, to już koniec

Łzy
Deszcz lamentu
Gdy patrzę w oczy nicości, schną
Elementarne słowa bledną
Łzy
Rozlewają się po samotności, kiedy panuje cisza
Wypalając w jaźni fakt, że już nie umiem się uśmiechać

To ja cię kochałem
To mnie na tobie zależało
To ja cię pożądałem
To ja cię straciłem
To ty mnie kochałaś
To tobie na mnie zależało
To ty mnie zniszczyłaś
To ty mnie odrzuciłaś
To ty mnie zabiłaś
To ty mnie zabiłaś "

 

http://www.youtube.com/watch?v=FcyCnvu55As 

 

Murasaki Yume

ナイトメアー Yume

Zimna chłodna noc

Wieczny sen w ciemności

Żegnaj, zginę w tym świecie, bezkreśnie ciemnym

Bez uczucia

To ty sprawiłeś, że moje życie przypomina sen, mroczny pozbawiony kolorów

Błagam Cię o uwolnienie ze świata czerni i bólu

Chcę wyjść

Moja dusza zatraca się w smutku

Brak nadziei na ocalenie

Zgniłe łodygi delikatnie kołyszą się na wietrze

Czy urodziłeś się po to by zadać mi cierpienie?

Jutro nie nadejdzie

Budzę się w nocy oblana zimnym potem

Gdy księżyc gaśnie

Mój oddech staje się cięższy

Łzy delikatnie spływają z policzków na poduszkę

To minęło

Koszmar, znowu ten sam

Twoja dusza mnie nęka

Lecz słońce wzeszło

Złudzenie minęło

Yuuki

 

 

 

Śnieg

 Biały czas, ciemność spowita białym puchem

Życie zamiera, chłodne melancholijne złudzenie

Martwe ciało pokryte blaskiem, srebrnej śmierci

Czarnobiały świat

Białe płatki spadają

Rozgrzane ciało zamiera

Słowa milkną w ciemności niczym myśli upadłych aniołów

Wiatr targa złote włosy, bawiąc się nimi

W głębinach pustynnej przestrzeni, głos zamiera

Martwe ciało drży, twoje życie upadło…

W głębinach pustynnej przestrzeni, gdzie czerń się mieni słychać śpiew

Śpiew konającego człowieka

Sens twojego listu zaginą

Litery zlewają się niczym lekki śnieg

Chłodne powietrze przeciął krzyk

Przymykam powieki, uśmiech znika pod zasłoną nocy

Jeśli nawet wiem, że jutro zginie

Nie będę niczego żałować

Nie ma ucieczki

        Żegnaj zapadam się w melancholii

 

The End

 

Łzy padające z załamanego światła

Delikatnie rozbijają się po powierzchni martwej ziemi.

Ziemi, która utopiła się we krwi własnych dzieci.

Słońce znikło, już nie dotknie promieniami tego martwego świata

Krwawe łzy duszy

Płacz samotnego dziecka

Krzyk, który rozdarł tą ciszę.

Śmierć przyszła zabrać resztki stworzeń.

Szara, czarna ziemia bez światła, skąpana w szkarłacie.

 Zduszony krzyk ciemnej postaci,

Śpiew konającego człowieka.

Drganie powierzchni, rozpadającej się na nieszczęsne kawałki oblepione śmiercią.

Pustka.

Koniec świata.