XXX

Słońce spływające z nieba

Bawi się
Czarnym kolorem ziemi

Wewnętrzny krzyk

Niemego człowieka

Wall

Usiadłem na pustej, umierającej przestrzeni

Zgniłe rośliny

Okalające ziemię

Ściana

Za którą stoję

Zimny chłód owiewający plecy

Ogromna przestrzeń

Przed mymi oczyma

Chłodny mglisty poranek

Czerwony wschód

Ludzie idą na ścianę

Niczym umarli

Oczy ślepe

Zapatrzone na szczyt

Wspinają się

Trzask

Łomot

Upadł...

Kolejny

Rozpadając się na kawałki

Obok moich stóp

Czerwony płyn odżywia tę ziemię

Na której rosną czarne kwiaty

Z kolcami

Upodobnionymi do płatków

Oczy

Naczynia przechodzące przez tafle oka

Krew tętniąca

Czarne zabarwienie

Okala przekrwiony widok

Z krwią

Do oczu

Wylewa się

Złączona ze łzami

Z umysłu czy duszy ?

Dwie drogi

Prawe

Zielone

Zamyka się krwawiąc

Lewe

Czarne

Wysuszone wpatruje się w ciemność

Palący

Gniew

Którędy iść

Bez konkretnej wartości

Spotykam się ze swoim umysłem

Rzeczy, które narzuca świat

Który to prawdziwy ja ?

W plątaninie wpojonych zachowań

Myśli

Tracę swoje ręce

Moje tkliwe serce

Ciągle przypomina bólem

O prawdziwej drodze

Którą powinienem obrać

Świat przytrzymuje mnie za ręce

[To]

[to]

[i to]

[To musisz zrobić by żyć]

Lecz ja... 

Umieram

Według waszych zasad życia

Niedopasowane, wykrzywione ciało

Boleśnie ocierające się o ramy

Nie pasuje...

Dobro i serce

Jest właściwą drogą

Worst

Otwarłem oczy

I spojrzałem na morze

Ciemne

Pełne myśli ludzkich

Zatapiam się

Zanikając

Wypływające

Śmieci

[Och spójrz

Och spójrz

Och spójrz

Jaki on brzydki]

Ubrudzony błotem i krwią

Wskazuje palcem

Wykrzykując

Z myślą

[Nie ja tylko on

On jest gorszy]

Bo upadł...

Ponieważ wszyscy ujrzeli jego słabość

A przecież

Wie

Jest gorszy

Ten kto krzyczy

重い

Nie chcę się dziś budzić

Czarne chmury otaczają mój dom

Czuję

Zdemoralizowane cienie ludzi

Zewsząd

Otaczają mnie

Łzy kapią z mych ścian

Zimny smutek

Tępy ból

Kolejny raz

Zasłony opadły z okien

Widzę grzechy niszczące ludzkość

Ciężar który noszę

Serce

Światło odbijające się od szklanych powierzchni

Lśni

Pustką

Dźwięki nie dochodzą to tego serca

Uczucie

Które oplotło cały umysł

Zamyka świat

[Tylko to jedno uczucie

Tylko ten ból

W moim świecie jest tylko on]

Szklana kula staje się mokra

Od wewnętrznych łez

Wyciekają

Przez twardą powierzchnię

Uczucie rozrywa

Skorupa pęka lekko

Płacze

Płacze

[Po co ?

Po co to wszystko?

To tak bardzo boli

To jedno uczucie]

Zewsząd

Szum morza

Samotny statek

Pośrodku czerni

[Chciałbym cię chwycić za rękę...

A zostanę tutaj...]

Pod szarym niebem

Okryty beznadzieją

Własne poczucie

[Bezsensowność, którą mam przed sobą

Tylko to widzę]

Małe szklane serce

Kołysze się

Na falach

Niewielkie światła otaczają ten świat

[Chłodne powietrze

Chwyta mnie za gardło]

Spalić

Spalić na stosie

Spalić na stosie

Spalić na stosie

Niech ogień piekielny pochłonie

Me okrutne ciało

Zepsutą duszę

Spalić na stosie

W ogniu wiecznym

Iskrzącym pod czarnym niebem

Spalić na stosie

Mój wątły umysł

Spalić

Otulony w dymie

Proch

Resztek

Człowieczeństwa

Spaliłem

siebie

Od środka

過去

Pływające martwe skrzydła

Wokół twojej głowy

Szepczą słowa

Topisz się

Pływające ciało

Na powierzchni świata

Posklejane pióra

Otaczające zmysły

Zrywający się do lotu

Chory ptak

Pusty krzyk

Który wypada z jego ust

Przywiązane do dna

Ręce i nogi

Wirujące, zielone liście

Świeżo narodzone

Opadają na taflę wody

Przykrywają to ciało

Któremu na imię jest

[Przeszłość]

Dreams of murder

Otwarte skrzydła

Na nieskończonym niebie

Spojrzałem w górę

W oczy czarnych piór

Opadają lekko

Topiąc się w zieleni

Rozpływają się

Tworząc krwawe ślady

Płaczące kwiaty

Otaczają mnie

Rosną

Korzenie oplatają moją skórę

Sekai

Patrzę

Jak pali się świat

Jak giną ludzie

Których kocham

W okół

Wszyscy krzywdzeni

A każdy jest

Częścią domu

Patologicznego domu

Na pustkowiu

Stoi dom

Wypełniony ludzkim czuciem

Oblegany

Opleciony

Czernią i bielą

Wpatruję się w popękane ściany

Stworzenia uciekające

Bez człowieczeństwa

Na środku

Stoją najbardziej puste powłoki

Ugly

Peccatum

Demony wżerają się w moje ciało

Uparcie pragnąc

Przemówić

Do podatnego ludzkiego umysłu

Tak bardzo słaby

Wpijają swe wężowe palce

Pod czaszkę

Manipulując myślami

W słabych głowach

Rodzi się grzech

Ciemne stróżki

Spływają po białych kartkach

Barwiąc kolejne dni życia

Całkowitą czernią

Tak bardzo słaby

Ludzka splugawiona natura

Modlę się

O uwolnienie

Oblany

Krew spływa po ścianach

Zgniłej świadomości

Zakrywając obolałe

Zepsute części

Rozległe podłoże

Oblane

Galaretowatą mazią

Próbując zakryć

Uleczyć

Własne wymiociny

Zdeprawowanego umysłu 

Który rodzi

Czarne demony

名前

Na świecie stworzonym ze słów

Kołyszą się litery

Morze atramentu

Wylewa się 

Zatapia

Nieokreślone stworzenia